Federal lәzgi
milli-mәdәni muxtariyyәti

 

Yalnız oktyabrın 24-də bizə görüşmək üçün fürsət yarandı. Hətta İntiqam məni bükülmüş qadın cildində tanıya bilmədi. O, qışqırdı "Leyla bu sənsən?". Ona durmaq və danışmaq çətin olsa da, məni dəstəkləməyə çalışırdı.

Bu gün mən öyrəndim ki, İntiqamı xəstəxanaya aparıblar.

 

Mən də, İntiqam da, Arif də bilirik ki, biz qısa zamanda yaxınlarımızdan uzaqda əzab içində həbsxanada öləcəyik... Biz həmçinin bilirik ki, həbsxanada əzabla öldüyümüzə görə heç kim məsuliyyət daşımayacaq. Bu avtoritar rejimlərin qaydasıdır: Mikayıl Müşfiqdən Novruzəli Məmmədova, Mandelştamdan Maqnitskiyə kimi.

 

Həbs müddətimin ilk günlərində İntiqam mənə yazmışdı ki: "Əvvəl sən həbsxanada olduğuna görə mən çox utanırdım, amma indi səninlə birlikdəyəm deyə sakitəm". Bəli, bu İntiqamdır. Tanıdığım ən parlaq adamlardan biri.

Uzun illər, hətta indi də mənə deyirlər: " Leyla, sən bu dünyanı düzəldə bilməzsən! Öz həyatını məhv etmə, sus, xahiş elə..." İntiqam isə məni başa düşür. İntiqamın olmağı böyük xoşbəxtlikdir.

 

O, Azərbaycan Respublikasının vətəndaşlarının yüzlərlə işini Avropa Məhkəməsində udub. O, təşəkkür gözləmirdi, indi də gözləmir. O belə davranır, çünki o başqa cür davrana bilmir. İntiqam kimilər çox azdır. Lakin onun kimi olanların sayəsində ümid yaranır ki, bizim Vətənimizin gələcəyi olacaq.

Leyla Yunus.